διαφαίνω

διαφαίνω,

A show through, let a thing be seen through,

τὴν λευκότητα δ. Arist.GA735b20

;

Ἀὼς καλὸν διέφαινε πρόσωπον Theoc.18.26

;

δ. τὰς ἑαυτῶν φύσεις Plb.12.24.1

.

2 allow light to pass, Hero Aut. 27.1.

3 convey (to the reader),

κατασκευήν Phld.Po.2.35

.

II [voice] Pass., show through, νεκύων δ. χῶρος showed clear of dead bodies, Il. 8.491; to be seen through a transparent substance, Hdt.3.24;

μέλαν τὸ μὴ διαφαινόμενον

impervious to light,

Arist.GA780a34

, cf.Pr.936a8; λίθος διαφαινόμενος transparent stone, Agatharch.82.

2 to glow, to be red-hot,

μοχλὸς διεφαίνετο αἰνῶς Od.9.379

.

3 metaph., to be proved, show itself,

ἐν πείρα τέλος -εται Pi.N.3.71

, cf. Th.2.51; to be conspicuous,

δυνάμει ταῦτα μέγιστα διεφάνη Id.1.18

; stand out, excel, πάνθ' ἁπλῶς ἂ διαφαίνεται prob. in Phld.Po.5.4.

III intr., show light through, to be transparent,

ἱμάτια -οντα Philem.81

; dawn,

ἡμέρης -ούσης Hdt.7.219

, cf. 8.83: metaph., shine through,

τὸ μεγαλοπρεπὲς διὰ τοῦ προσώπου διαφαίνει X.Mem.3.10.5

.

2 πυρὰ διέφᾱνε ([dialect] Dor. [tense] aor. 1) the pyre parted its flames, so as to allow a passage, Pi.P.3.44 (v.l. -φαινε).